Nanokoloidalne metale

Termin koloid wymyślił pod koniec XIX wieku agielski chemik Thomas Graham, stąd często nazywany jest „ojcem chemii koloidalnej”. Należy jednak pamiętać, że 5 lat wcześniej Faraday otrzymał i opisał koloidalne złoto. Spośród wielu obecnie stosowanych nanokoloidalnych roztworów metali najczęściej stosowany jest nanokoloidalny roztwór srebra. Już w starożytności wykorzystywano naturalne właściwości srebra do leczenia różnych schorzeń. Grecy, aby zapobiec szerzeniu się chorób, pokrywali srebrem naczynia, których używali do jedzenia i picia. Również często dawano dzieciom łyżeczki srebrne do ssania.
W Indiach z kolei łatwo psujące się pożywienie przechowywano owinięte w srebrne arkusze. W XIX wieku zaczęto stosować słaby roztwór srebra w zapaleniu spojówek. W XX wieku zakres stosowania srebra rozszerzono o leczenie wielu infekcji, oparzeń i zakarzenia grzybicze. Wtedy też naukowcy zaczęli nazywać je naturalnym antybiotykiem. Nanokoloidalne roztwory metali, otrzymane metodą polegającą na rozpylaniu metali w demineralizowanej wodzie to niezwykle małe klastery (płytki) zbudowane z około 100 atomów każdy, zawieszone w idealnie czystej zdemineralizowanej wodzie. W tak otrzymanych roztworach koloidalnych, cząstki metali stanowią zdecydowanie większą część procentową od jonów.
Nanocząsteczki pozostają w stałym ruchu (ruchy Browna). W czasie tych ruchów, uzyskują niewielkie dodatnie ładunki elektryczne, co powoduje, że odpychają się wzajemnie, a także z dużą łatwością wnikają do wnętrza bakterii i komórek, które zawsze mają ładunki ujemne. Dlatego mówimy, że metale nanokoloidalne są aktywne.
Nie są to jednak ładunki typu jonowego, a wobec tego nanocząsteczki metali nie wchodzą w reakcje chemiczne z innymi jonami znajdującymi się w przyrodzie i organizmach. Im mniejsza nanocząsteczka tym lepsza będzie biobójcza skuteczność roztworu.
Optymalna wielkość nanocząsteczek metalu, to 1,5 do 5,0 nm, przy stężeniu 10 ppm.
Dla porównania wirusy mają wielkość od 15 do 150 nm, a bakterie od 350 do 1000 nm.

Nanokoloidalne roztwory metali

Spośród wielu obecnych na rynku nanokoloidalnych roztworów metali, w stomatologii znalazły zastosowanie dwa nanokoloidalne metale: srebro i złoto.
Stosowane są one głównie jako środek przeciwbakteryjny, a ponadto srebro i złota wspomaga i wzmacnia naturalne mechanizmy obronne organizmu i system immunologiczny.

Design by Piotr Niewiadomski